Doom Eternal

Βάζω το λιθαράκι μου κι εγώ γράφοντας και περιγράφοντας την εμπειρία μου μετά την ολοκλήρωση του νέου Doom Eternal. Θα είμαι απλός, λιτός και περιεκτικός. Είναι ένα παιχνίδι φτιαγμένο από άντρες για να καταναλωθεί από άντρες. Μπορεί να ακουστεί λίγο σεξιστικό αυτό αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αφού όλοι μπορούν να το απολαύσουν αν γουστάρουν τέτοιου είδους παιχνίδια. Η hardcore μουσική, οι ατελείωτες μάχες, οι δαίμονες που εμφανίζονται από παντού, το συνεχές τροχάδιν που ρίχνεις, οι μπουνιές, οι καραμπίνες, τα αλυσοπρίονα, οι βόμβες και άλλα πολλά δε λείπουν από αυτό το παιχνίδι. Είσαι ο Doom Slayer και φαίνεσαι!

Σε συνέχεια με τα προηγούμενα παιχνίδια Doom, το Eternal μας δίνει και λίγο background story του “ήρωά” μας για το πώς πήρε τις δυνάμεις που έχει και πώς βρέθηκε εκεί. Δε θα σποιλάρω, αν και δεν δίνει τρομερά στοιχεία και φαντάζομαι στο επόμενο θα ξεδιαλύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση οι δημιουργοί. Ο μεγάλος αντίπαλος είναι η Khan Maykr – η οποία μπορώ να πω ότι με σκότωσε πολλές φορές ανελέητα – πριν αντιμετωπίσεις το τελικό boss, που τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα γιγαντιαίο δαίμονα – αυτός έφυγε με την πρώτη.

Αν σε ενδιαφέρει να παίξεις κάτι που έχει πολύ ένταση, συνεχές gore και δυνατή μουσική τότε αυτό είναι το παιχνίδι σου. Αν θες να γίνεις ακόμη πιο extreme ξεκίνα να παίξεις από το Hard Level και πάνω – εγώ το τερμάτισα στο Medium και με δυσκόλεψε αρκετά μπορώ να πω.

Το Doom Eternal βγήκε προ ολίγων ημερών και μπορείς να το βρεις αυθεντικό γύρω στο 35αρι αυτή τη στιγμή. Αξίζει.

Αν δεις και το αρχικό cinematic θα καταλάβεις τι εννοώ.