Όντας σκληρά εργαζόμενος οικογενειάρχης Έλληνας προσπαθώ να ενώσω την επαγγελματική μου ζωή με τα πράγματα τα οποία μου αρέσουν. Καλά όχι ότι μου αρέσουν πολλά πράγματα, αλλά ένα από αυτά είναι η θέαση των σπορ και φυσικά ο σχολιασμός τους. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρεθώ στο τελευταίο γύρισμα των συναδέλφων μου στο Underdogs TV, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν παρακολούθησα μεταγενέστερα τα όσα ειπώθηκαν σε αυτό. Ανάμεσα στα πολλά που είπαν οι Βαγγέλης, Γιάννης και Jean ήταν και η πρώτη τους αναφορά στην φετινή Euroleague και δη στα τεκταινόμενα του φετινού Παναθηναϊκού, ο οποίος ξεκίνησε την προσπάθεια ανοικοδόμησης του από τον περασμένο Απρίλιο, όταν και ήξερε ήδη πως πάει για μια επική σκούπα ενάντια στον αιώνιο αντίπαλο του (πρόβλεψη η οποία βγήκε αληθινή). Όσοι θέλουν να ακούσουν τι είπα οι αγαπητοί μου συνάδελφοι για την ομάδα την οποία κάποτε υποστήριζα, μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή στο κανάλι μας στο Youtube.
Ανοικοδόμηση να είχαμε να λέγαμε όμως, διότι στην προσπάθεια τους να μας πείσουν οι παράγοντες της ομάδας, ξέχασαν να περάσουν και στο ψητό. «Επιστροφή στην κανονικότητα» έγραφε η λυτή ανακοίνωση του ιδιοκτήτη το περασμένο καλοκαίρι, όταν και αποφάσισε να συμμετέχει και πάλι στα κοινά, μόνο μέσω της τσέπης του όμως. «Να επαναφέρουμε τον σύλλογο εκεί που του αξίζει» έγραψε σε κάτι γραμμές πιο κάτω. Όλοι μας ενθουσιαστήκαμε από την 55η επιστροφή του D.P.G στην Παναθηναϊκή καθημερινότητα, υποστηρίξαμε πως οι καλύτερες ημέρες είναι προ των πυλών όταν πληροφορηθήκαμε πως το κλειστό του Ο.Α.Κ.Α περνάει στα πράσινα χέρια για τα επόμενα 49 χρόνια, αλλά ξεχάσαμε κάτι πολύ σημαντικό. Η ομάδα έχει να λειτουργήσει ιδανικά εδώ και πολλά χρόνια. Γνωρίζω πως η αναδρομή στο ένδοξο παρελθόν δεν κάνει καλό σε κανένα, αλλά οφείλω να πω το εξής: Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου, ήταν η εγκαθίδρυση στο μυαλό των πάντων πως η Παναθηναϊκή νοοτροπία είναι κάτι μεγαλύτερο από μια ιδέα. Η ομάδα που ακόμη και στις αποτυχίες ξέρει να συσπειρώνει παίκτες και κόσμο. Η ομάδα που στα δύσκολα θα είναι δίπλα σου. Η ομάδα που πάντα θα βρίσκει τρόπο να πρωταγωνιστεί. Η ομάδα που θα είναι δέλεαρ για τον οποιοδήποτε παίκτη. Όλα αυτά φαίνεται πως οι δύο εμβληματικοί ηγέτες τα πήραν στον Παράδεισο μαζί τους και ξέχασαν να τα μεταβιβάσουν τον γιο και ανιψιό αντίστοιχα. Διότι δεν είναι τυχαίο. Ο Θανάσης μπορεί να έφυγε από τα κοινά του Π.Α.Ο από το 2012, αλλά μέχρι και το 2019, χρονιά κατά την οποία πέθανε ο αδελφός του (και λίγο μετά ακολούθησε αυτός), η ομάδα έβγαινε διαρκώς στα play off της Euroleague. Κάτι που σημαίνει πως με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, οι δύο εμβληματικοί γέροντες κάπως τραβούσαν το αυτί του (παθιασμένου μεν – αυτοκαταστροφικού δε) νέου διοικητικού ηγέτη του εξάστερου. Τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο τον εκτιμώ πολύ σαν επιχειρηματία και πιστεύω πως νοιάζεται πολύ για το καλό των συνανθρώπων του, αλλά θεωρώ (χωρίς να τον ξέρω βέβαια τον άνθρωπο) πως ακόμη και αυτός είναι θύμα του παθιασμένου χαρακτήρα του. Από την ημέρα που οι εκσυγχρονιστές του συλλόγου άφησαν τον μάταιο τούτο κόσμο λοιπόν, στο τριφύλλι συνέβησαν τα εξής
- Οι ίδιοι οι οργανωμένοι οι οπαδοί της ομάδας, αντί να στηρίξουν τον σύλλογο σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της, άνοιξαν πόλεμο με τον ιδιοκτήτη, σε σημείο μάλιστα να πάνε μέχρι και έξω από το σπίτι του και να αρχίσουν να τον απειλούν. Ο ιδιοκτήτης όντας και αυτός θερμόαιμος αποφάσισε με τα δίκια του βέβαια (από την στιγμή που δεν τον εκτιμάνε) να αποσυρθεί από τα διοικητικά και να βάλει πωλητήριο στην ομάδα. Εγχείρημα αρκετά δύσκολο βέβαια, μιας και δύσκολα θα αγοράσει κανείς ομάδα μπάσκετ η οποία αγωνίζεται στο μισοτελειωμένο Ελληνικό πρωτάθλημα.
- Από εκεί και πέρα έχουμε τα εξής. Εκδιώχθηκε από την ομάδα ο μοναδικός σοβαρός προπονητής μετά την εποχή Obradovic, ο Xavi Pasqual.
- Παίκτες αγνώστου αξίας και προοπτικής ήρθαν και έφυγαν.
- Ο μακροχρόνιος συνεργάτης των Παύλου και Θανάση, Μάνος Παπαδόπουλος έφυγε και αυτός και μετανάστευσε προς Ρωσία μεριά.
- Στον πάγκο έχουν καθίσει από τότε, οι Rick Pitino, Γιώργος Βόβορας, Αργύρης Πεδουλάκης, Odent Katas, Δημήτρης Πρίφτης και Γιώργος Βόβορας ξανά. Από φέτος την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Dejan Radonic.
- Παίκτες ήρθαν είδαν και απήλθαν και επειδή τα λεφτά δεν είναι για πέταμα, όλους όσους κρατούσαν έστω και στοιχειωδώς την σημαία του Παναθηναικού ψηλά τους διώξαμε διότι κόστιζαν πολλά. Ανάμεσα τους οι Nick Calathes, Ιωάννης Παπαπέτρου και Ντίνος Μήτογλου.
- Κατά την διάρκεια της αποχής του, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανέθεσε στις σημαίες του συλλόγου, Φραγκίσκο Αλβέρτη και Δημήτρη Διαμαντίδη να κουμαντάρουν ένα ακυβέρνητο καράβι, κάλεσμα στο οποίο οι δύο παλαίμαχοι άσοι ανταποκρίθηκαν. Προσπάθησαν με νύχια και με δόντια, με παίκτες επιπέδου Basketball Champions League, με ελάχιστο budget (κυρίως λόγω της κρίσης covid) να συνθέσουν ένα roster και έστω και έτσι πήραν ορισμένες όμορφες νίκες στην Euroleague. Αυτά φαίνεται πως δεν εκτιμήθηκαν διότι η ομάδα έχασε πέντε συνεχόμενες φορές από τον σαφώς ανώτερο Ολυμπιακό, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει στην Α1, οπότε οι δύο εμβληματικοί αρχηγοί είδαν με άσχημο μάλιστα τρόπο την πόρτα της εξόδου.
- Κάπου εδώ να τονίσω πως αν δεν υπήρχαν οι Διαμαντίδης και Αλβέρτης, ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε στις τάξεις του αυτή την στιγμή 3 από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Φυσικά και αναφέρομαι στους Λευτέρη Μαντζούκα, Αλέξανδρο Σαμαντούροφ και Νεοκλή Αβδάλα. Κατά τα άλλα το έργο των δύο κρίνεται ανεπαρκές. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
- Στον Αργύρη Πεδουλάκη, δόθηκαν τα κλειδιά του στησίματος του νέου Παναθηναϊκού. Ξέρετε του Παναθηναϊκού που θα επιστρέψει στην κανονικότητα, κατά τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη του. Μιλάμε για τον ίδιο ιδιοκτήτη που έδιωξε τρεις φορές τον προαναφερθέντα κύριο ως ανεπαρκή και τώρα του ζητάει να στήσει μια ομάδα, καθ’ εικόνα και ομοίωση της προπονητικής του φιλοσοφίας. Άμυνα και αργό τέμπο και νίκες με ταβάνι τους 70 πόντους. Φέρε λοιπόν στον πάγκο τον Dejan Radonic ο οποίος δεν έχει να επιδείξει κάτι το καλύτερο από τον Katas για παράδειγμα, αλλά ταιριάζει με την φιλοσοφία του νέου General Manager Αργύρη.
- Στην στελέχωση του φετινού roster φαίνεται πως κάτι πήγε πολύ λάθος. Ο μοναδικός Ευρωλιγκάτος Έλληνας είναι ο Γιώργος Παπαγιάννης, ο μοναδικός παίκτης που είναι ικανός να παίξει σε ομάδα ανώτερου επίπεδου του Παναθηναϊκού είναι ο Marius Grigonis και η μοναδική μεταγραφή που βγάζει ελάχιστο νόημα είναι αυτή του Nate Walters ο οποίος θα δώσει μια σοβαρή οργάνωση από την θέση του point guard.
- Όλες οι υπόλοιπες κινήσεις είναι να είχαμε να λέγαμε. Ο Andrew Andrews φαίνεται πως είναι ήδη προ των πυλών της εξόδου. Ο Paris Lee δύσκολα θα ταιριάξει με την φιλοσοφία των Radonic – Πεδουλάκη. Στο roster δεν υπάρχει αξιόλογο 4αρι και αυτό διότι άπαντες περιμένουν να δουν τι θα γίνει με την τιμωρία του Ντίνου Μήτογλου και ο Mateus Ponitka αποκτήθηκε περισσότερο επειδή έκανε καλό Ευρωμπάσκετ και λιγότερο γιατί τον είχε πραγματικά ανάγκη η ομάδα.
Οι περισσότεροι ειδικοί έχουν την φετινή ομάδα του Παναθηναϊκού να τερματίζει ανάμεσα στην 10η και 12η θέση. Πέρσι τερμάτισε στην 17η. Η «Επιστροφή» δηλαδή σημαίνει πως η ομάδα θα μείνει ξανά εκτός οκτάδας και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα κερδίσει πέντε με έξι θέσεις από την περσινή της κατάταξη. Δεν μπορώ να πω. Βελτίωση. Αν και στον Παναθηναϊκό το πιστεύουν αυτό (που θεωρώ ότι το πιστεύουν) ας μας εξηγήσουν για ποιον λόγο δεν πορεύονται με τους νεαρούς της Έλληνες παίκτες τους, ούτως ώστε και αυτοί να καταφέρουν να κτίσουν εμπειρίες και χαρακτήρα. Πόσο πιο καλά θα πάει το εγχείρημα με οχτώ ξένους πείτε μου πραγματικά; Αυτή η περιεύουσα ατμόσφαιρα το ότι ο ΠΑΟ οφείλει πάντα να διεκδικεί το καλύτερο από που πηγάζει; Το καλύτερο δηλαδή είναι η 11η – 12η θέση;
Με αυτά και με αυτά η όλη προσπάθεια επιστροφής στο ευρωπαϊκό και ελληνικό στερέωμα όσο και αν στηρίζεται από τα Media, τόσο αμφισβητείται από τους λάτρεις της ομάδας, οι οποίοι βλέπουν το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Είμαι σίγουρος πως ο ιδιοκτήτης αγαπάει τον σύλλογο και ίσως να πονάει που δεν υπάρχει πλέον η οικονομική δυνατότητα (όπως πριν 20 χρόνια) ούτως ώστε αυτός να διακριθεί, αλλά το ένα λάθος δείχνει να διαδέχεται το άλλο και όλα δείχνουν πως το status quo έχει εδώ και καιρό χαθεί.
Υ.Γ: Στο χθεσινό τους show οι συνάδελφοι ανέφεραν την δύσκολη θέση την οποία βρίσκεται ο Sarunas Jaskevicus στον πάγκο της Barcelona και έχω να προσθέσω το εξής. Ο τελευταίος και ίσως μοναδικός τεχνικός που μακροημέρευσε στον πάγκο της Καταλανικής ομάδας ήταν ο Καταλανός Xavi Pasqual. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για την νοοτροπία της αγαπημένης στην τοπική κοινότητα ομάδας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας για παράδειγμα, ο οποίος έχει χαρίσει στο ευρωπαικό μπάσκετ παίκτες όπως οι Malcolm Delainey, Chris Singleton και Sasha Vezenkov, έφυγε ως αποτυχημένος από τους Καταλανούς. Το ίδιο και ο Pesic, το ίδιο πιθανότατα να συμβεί και με τον Saras. Η ευκαιρία για την επανόρθωση του Παναθηναικού λοιπόν ίσως να δοθεί το 2023 (το πείραμα Radonic θα αποτύχει 100%). Ελπίζω ο D.P.G να το δει.
Υ.Γ2: Πέραν της απομάκρυνσης Αλβέρτη – Διαμαντίδη, απομακρύνθηκε και ο επικεφαλής της Ακαδημίας του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος που οδήγησε την ομάδα U18 στην κορυφή και που προπονούσε τον Νεοκλή Αβδάλα. Οι τρομερές αποφάσεις στον σύλλογο συνεχίζονται.
Υ.Γ3: “Γιωργάκη να αγαπάς τον Παναθηναϊκό”. Τάδε έφη ο Γιώργος Παπαγιάννης όταν ρωτήθηκε τι κουβέντα του είχε πει ο αείμνηστος Παύλος. Ας είναι αυτό το μήνυμα προς όλους τους φιλάθλους. Να αγαπάτε τον Παναθηναϊκό και αν το κάνετε ίσως οι καλύτερες μέρες να έρθουν.